💥බැද්දේ කුමරිය දෙවන ඇරඹුම 💥

💥බැද්දේ කුමරිය දෙවන ඇරඹුම💥

( අටවන කොටස 8)

අපේ විවාහයෙන් අවුරුද්දකට පසු,

සුනිලාට කුළුදුලේ ලැබුන පුතා නිසා දැන් ඇය ඉතා කාර්‍ය්බහුල වී ඇත. ගමේ ගොඩේ සියලන්ගේ ආදරය කරුනාව උදව් උපකාර ඇතුව ඇයට දරුවා හදා ගැනිමට හැකි විම මට ඉතා පහසුවක් , සැනසිල්ලක් විද ඇත. වෙනදා මෙන්ම තවමත් මම මාසයකට වරක් දෙවරක් කොළඹ සිට ගමේ පැමින ඇය හා අපේ පුතා බලා යන්නෙමි.

"දැන් පුතාටත් මාස පහක් උනානේ මහත්තයා , මට දැන් පුතාවත් ඇරන් කොළඹ මහත්තයා ඉන්න ගෙදරකට පදිංචියට එන්න පුලුවන් .... අපේ අක්කා කිව්වා මට දරුවත් ඇරන් මහත්තයා ඉන්න තැනකට දැන් යන්න කියලා ....දරුවා උනත් ලොකු වෙනකොට තාත්තා ලඟ ඉන්න එකනේ හොඳ......."

"ඒක තමයි සුනිලා මමත් හිතාගෙන හිටියේ.....ඒත් මට ඔයාට කියන්න බැරුව හිටියේ, එන මාසේ ඉදන් මාව කොළඹ කන්තෝරුවෙන් මඩකලපුවේ ආන්ඩුවේ කන්තෝරුවකට මාරු කරලා..... මම මොනවද කරන්නේ , ඔයාට කියන්නේ කොහොමද කියලා හිතාගන්න බැරුව හිටියේ....., ආන්ඩුවේ රස්සාව නිසා මට එහේ යන්නම වෙනවා සුනිලා ...."

"අනේ ඒ කියන්නේ, අපට ලඟකදි එකට ඉන්න කොළඹ යන්න ලැබෙන්නේ නැද්ද...?

"ඒක තමයි ....කොළඹ ආන්ඩුවේ නිළ නිවාසය ලැබුනෙත් නෑනේ....., ඒ මදිවට දැන් මඩකලපුවට මාව මාරු කරලා නිසා, රස්සාව කරන්න වෙන්නේ මඩකලපුවේ නැවතිලා . මම ඒ දුශ්කර පැත්තක රස්සාව කරන්න ගිහාම ඔයාව එහෙ එක්ක යන්න බෑ සුනිලා......එහෙ හරිම දුශ්කරයි ..... ඔයාව පුතාත් එක්ක කොහොමත් මට එහෙ එක්ක යන්න බෑ ...... මම වැඩට ගිහාම ඔයාට තනියම දරුවා බලාගෙන එහෙ ඉන්න බැරි වෙයි.....ඒ පළාත් හරි රස්නෙයි, වතුර කිවුල්....තනි මම බෝඩිමක් හොයාගෙන නැවතුනාට, ඔයාව පුතා එක්ක එහේ එක්ක ගිහින් බෑ....."

" අනේ මන්දා.....මොනව කරන්නද එහෙනම් ....එන්න එන්නම අපි දෙන්නට එකට ඉන්න තියෙන අවස්තාව නැතුව යන හැටි....මට දුකේ බෑ..... දැන් දරුවත් ටික ටික ලොකු වෙන කොට තාත්තා ලඟ ඉන්න එපෑ...."

"මටත් එහෙමයි සුනිලා .......ඔය දෙන්නා එක්ක මටත් එක තැනක ඉන්න ආසයි .....ඒ උනාට මේ ආන්ඩුවේ රස්සාව අත ඇරලා මට ඔයගොල්ලෝ එක්ක ,ඉන්න එන්න බෑනේ.....අපට කියලා තියෙන එකම අදායම් මාර්ගය මගේ රස්සාව විතරනේ......"

"ඒක මම දන්නවා....මොනව කරන්නද....ඔයා මඩකලපුවේ ගිහින් රස්සාව භාර ගෙන කරන්න ....පුලුවන් ඉක්මනට අපිවත් ඔයා ඉන්න තැනකට ගන්න.....ඉස්සර වගේම නිතර අපිව බලන්න ගමේ එන්න....."

" ඒක තමයි තියෙන අනෙක් ප්‍රශ්නය .... වෙනදා වගේ මට සුමාන දෙකකට සැරයක් ඔයාව බලන්න එන්නත් බැරි වෙයි..... මට මීට පස්සෙ මාසෙකට සැරයක් තමයි ඔයාවයි පුතාවයි බලලා යන්න ගම එන්න වෙන්නේ......"

එය ඇසීමෙන් පසු සුනිලා මාත් සමඟ කතා බහක් නැතුවම,පුතාට කිරි දෙමින් උන්නේ, දුකෙන් වගේම මාත් සමඟ කේන්තියෙන් මෙන්‍ ය. මම කියා මොනවා කරන්නද, මගේ රස්සාව මම ආරක්ශා කර ගත යුතුයි .....මට දැන් තියෙන එකම ආදායම් මාර්ගය නැති කරගෙන බැරි නිසා මම ,සුනිලාගෙ අකමැත්තෙන් උවත් මඩකලපුවේ මගේ රැකියාව භාර ගැනිමට යා යුතුය .

සුනිලා මෙවර මම ගමේ ආදා සිට මා සමඟ කතා බහා හොදටම අඩු කර ඇත. ඇය දරුවා ගැන බලමින් මට කෑම බීම හදා දුන්නත් මා සමඟ කතා කරන එක හොදටම අඩු කර කේන්තියෙන් ඉන්නා බව පෙනේ..... අපේ විවාහය සමඟම කොළඹ පදිංචියට යන්න බලා සිටි ඇය තවමත් ඉන්නේ ගමේ වීමත්, ඇයත් සමඟ දැන් දරුවකු සිටිමත්, ඇය හොදටම මගේ මඩකලපුව පත්වීම නිසා කනස්සල්ලට පත් වි ඇත. එනමුත් මට ඒ වෙනුවෙන් කිරිමට කිසිත් නැත. මම මගේ රැකියාව බේර ගැනිම සඳහා මඩකලපුවේ යා යුතුමය.

සුනිලාගෙ අකමැත්ත උඩ උනත් මම , මඩකලපුවේ රැකියාව භාරගන්නට යන බව පවසා නැවත කොළඹ ආවේ ඇය ගැන කනස්සල්ලෙනි. මගේ සමාගම බලාපොරොත්තුවෙන් අවුරුදු එකහමාරක් තිස්සේ බලා සිටි ඇයට තව අවුරුද්දක කාලයක් මා සමග එක වහලක් යටට එන්නට බලා සිටිමට සිදු වි ඇත. නෑදෑයින් කාත් කවුරුත් නැති මට ඉතුරු වි තිබෙන එකම දේ මගේ ආන්ඩුවේ රස්සාව පමනි....මම එය රැක ගත යුතුය . සුනිලාගෙ අකමැත්තෙන් උවත් මඩකලපුවේ රැකියාව භාර ගැනිමට මම, කොළඹ බෝඩිමේ තිබුන මගේ ඇදුම් පැලදුම් දුඹුරු පාට සූට් කේසයට අසුරා ගත්තෙමි.

බෝඩිමේ අයිතිකාරිට මගේ අලුත් පත්වීම ගැන පවසා, සිකුරාදා රෑ මගේ ඇදුම් සූට් කේසයද රැගෙන කොළඹ ස්ටේෂමේන් මඩකලපුව බලා යන දුම්‍ රියකට නැග ගත්තෙමි.

මඩකලපුවේ ටවුමේන්, බෝඩිමක් කොළඹින් ඒමට ප්‍රථම ළෑස්ති කරගෙන තිබුනෙන්, මඩකලපුවේන් දුම්රියෙන් බැස ගත් මට කෙලින්ම බෝඩිම කරා රික්ෂෝ කරත්තයකින් යා ගැනිමට හැකි විය. මේ පළාත් වල දෙමළ මිනිසුන් රැකියාව ලෙස,රික්ෂෝ කරත්ත ඇඳගෙන යෑම මෙකල ඉතා ප්‍රසිද්ධ වාහනයක් වි ඇත .

"මහත්තයා කොහාටද

යන්නේ.......?.මහත්තයා මේ නගරයට අලුත් වගේ...."

"ඔව් මම මේ ආන්ඩුවේ රස්සාවක පත්වීමකට මෙහෙ නවතින්න ආව ගමන්....."

"මහත්තයා කොහේද නවතින්න යන්නේ.....?

"නොම්බර 5 ගෙදරට මාව බස්සන්න. ඒ ගෙදර බොඩිම තමයි මම කොළඹින් එනකොට ලෑස්ති කර ගෙන ආවේ...."

"ඔව් මහත්තයා , ඒ ගෙදර තව කොළඹ , වෙන පළාත් වල මහත්තුරු නැවතිලා ඉන්න තැනක්....අපි යමු මහත්තයා , කෝ දෙන්න,මහත්තයාගේ ඇඳුම් බෑග් එක...."

මඩකලපුවට රැකියාවට පැමිණ මගේ රැකියාව ආරංභ කලත්, මඩකලපු ජීවිතයට මට පුරුදු වෙන්න , සිතු තරම් පහසු නොවීය. එක පැත්තකින් , ඒ පළාතේ ඇති අදික රස්සනය, දුශ්කර කෑම බීම , බොන්න තියෙන වතුරේ ඇති කිවුල් ගතිය, ආදි මට නොපුරුදු සියලු දේ වෙනුවෙන් මට දැන් හැඩ ගැහෙන්න සිදුවි ඇත. සියලු අපහසුකම් විඳ දරාගෙන මම මගේ රැකියාව ,ඉතා අවංකව වගකීමෙන් පිළිවෙළට කරගෙන යන්නට උත්සහ ගත්තෙමි.

කාලය වේගයෙන් ගලා ගෙන යයි....සුපුරුදු ලෙස මාසයකට වරක් දෙවරක් රැවන්ගම ගොස් සුනිලා හා පුතා බලා ඒමද නොකඩවා කරගෙන ගියෙමි . විවාහයෙන් පසු කොළඹ නවතින්නට බලා සිටි සුනිලා දැන් ඒ සියලු බලාපොරොත්තු අත හැර දමා, නැවත සුපුරුදු ගමේ ජීවිතයටම හැඩ ගැසි ඇත. මම ඔවුන් බලන්න ගමේ ගියත් ඇය සිටින්නේ මා සමඟ ඒ තරම් හොදින් නොවන බව මට ඇගේ කතා බහෙන් වැටහෙයි. ඇය සමහර අවස්තා වල මා බොරු කාරයකු ගානට දමා කතා කරන අවස්තාද ඇත. ඇයට දරුවා සමඟ ගමේ සිටිම එපා වුන ගානට නිතර කතා කරයි.

"කොයිතරම් කාලෙක ඉදලද මම මේ කොළඹ යන්න ආසාවෙන් හිටියේ තාමත් මට ඒ අවස්තාව ලැබිනෙ නෑනේ , මට දැන් එපා වෙලා තියෙන්නේ මේ ගමේ මිනිස්සුන් අහන ප්‍රශ්න වලට උත්තර දීලා...."

"ඇයි මොනවද ඒ ඈයෝ අහන්නේ....?

"මහත්තයා කොළඹින් හරි මඩකලපුවේන් හරි වෙන කසාදයක් කරගෙනද අහනවා මාව මහත්තයා ඉන්න තැනකට නොගියන්නේ...."

"ඔයා දන්නවානේ සුනිලා මම කොහොමද ඔයාවයි දරුවවයි ඒ වගේ දුශ්කර පැත්තකට එක්ක ගිහින් බලා ගන්නේ...."

"මේ ගමේ හැදුන මට ඕන තරම් දුක් විදින්න පුලුවන් , මාවයි දරුවවයි මහත්තයා ඉන්න තැනකට එක්ක යන්නකෝ....මට මේ ගමේ මිනිස්සුන්ගේ කතා අහගෙන දැන් ඉදලා ඇතිවෙලා......."

"තව ටිකක් ඉවසන්න සුනිලා..... අපි පුලුවන් ඉක්මනටම එකට එකතු වෙන්න බලමු....."

දැන් සුනිලා හා දරුවා බලන්න ගමේ ගිය කල, ඇය හා මා අතර නිතර බහින්බස් වීම්ද සිදුවේ....සුනිලාව විවාහයෙන් පසු මගේ ලඟට නොගැනීම නිසා සුනිලා අපහසුවෙන් පසු උනත්, මට ඇයව මගේ ලඟට ගෙන යාමට තරම් පිලිවෙලක් නොවිම මගේ හිතේ ඇත්තේද කණගාටුවකි.

කාලය වේගයෙන් ගලා යයි. මම මාසෙකට සැරයක් නිවාඩුවක් ගෙන රුවන්ගම බලා ගොස් දින තුන හතරක් සුනිලා හා පුතා සමඟ ගමේ නැවති හිද එන්නට පුරුදු විය. සුනිලා හා පුතාත් මගේ ඒ ගමනට පුරුදු පුහුණු වි ඇත. මඩකලපුවේ සිට සුනිලා හා දරුවා බලන්න යන කල මම ඔවුන්ට අවශ්‍ය ඇදුම් පැලදුම් විශේෂ කෑම බීමද රැගෙන යන්නෙමි