🌺බැද්දේ කුමරිය 🌺

🌺 බැද්දේ කුමරිය🌺

( 29 වෙනි කොටස)

https://www.facebook.com/groups/2653780434897311/permalink/3086669684941715/

"අපි දෙන්නා දවස් බාගෙක නිවාඩුවක් දාලා අක්කලාගෙ ගෙදර යමුද?...මොනව උනත්, අක්ක කොච්චර අකමැති උනත්, අක්කා එක්ක මේක කතා කරලම , මම තීරණයක් ගන්නවා....ගුණදාසලා බෝඩිමේ හිටපුවාවේ....අපි වැඩ ඇරිලා එනකම් ඒ දෙන්නට එහෙ ඉන්න කියලනෙ මම ආවේ..."

"උඹට මේක අක්කට කියන්නම ඕන නම් අපි එහෙ යමු, මමත් කන්තෝරුවෙන් නිවාඩුවක් දාලා එන්නම්...."

අපි දෙදෙනා කන්තෝරුවෙන්

දවස් භාගයක නිවාඩුවක් දමා කෙළින්ම ගියේ අක්කලාගේ ගෙදර බලාය. විනඩි හතලිස් පහකට කිට්ටු කාලයක් අක්කලාගෙ ගෙදර යන්නට ගත විය. හෙට ගුණදාසලා, ගෙදර යන්න ඉස්සර, මගේ තීරණය මොකක්ද කියා සුනිලාට ඔවුන් අතේ දන්වා යැවීම මට වැදගත් විය.....

කවදාවත් මේ අවේලාවට අක්කලාගෙ ගෙදර නොයන මම හා සිරිදාස දැක ඇය පුදුම විය.

‘‘ඇයි මල්ලි මේ අවේලාවේ...‘‘ අක්කා පුදුමයෙන් ඇසීය.

" උවමනාවකට ආවා....කෝ දරුවෝ දෙන්නා...?

"තාම ඉස්කෝලේ ඇරිලා ගෙදර ආවේ නෑ... අන්න චුටි පුතානම් ඇදේ නිදි..."

"මල්ලිලා මොනවද බොන්නේ...?"

"මොනව උනත් කමක් නෑ අක්කේ..."සෝමේ කීය.

මම කාමරයට ගොස් මගේ පුතාගෙ තොටිල්ලට එබී ඔහු දෙස බලා උන්නේ, හිතේ දෙගිඩියාවෙනි ....අම්මා තාත්තා ලඟ නැති දරුවා නැන්දා ලඟ සැපට හැදෙනා එක ගැන මට ඇත්තේ ලොකු සතුටකි. අක්කා දරුවාට වෙනස්කමක් නොකර, ඔහු හොදින් හදාගන්නට භාර ගැනිම ගැන මම ඇයට ණය ගැතිය.

මම සුනිලාට කැමති බවත් ඒ නිසා, ජයන්තිට උන පොරොන්දුව වෙනස් කරන්න කියා, අක්කට කියන්නේ කෙසේදැයි කියා සිතමින් මම පුතාගේ මූණ දෙස බලාගෙන කල්පනා කලෙමි..... අපේ, මගේ, ප්‍රශ්න කිසිදෙයක් දන්නැති චූටි පුතා හිනෙන් කිරි සිනා නගමින් සැපට නිදීය.

දැන් වත් කොන්ද කෙලින් තියාගෙන මේ ප්‍රශ්නය ගැන මම, අක්කා සමග කතා කලයුතු යැයි හිතාගත්තෙමි.

මම හිත ශක්තිමත් කරගෙන, කාමරයෙන් එළියට ගොස්, සාලයේ අක්කා හා සිරිදාස ලඟින් වාඩිවි, කතාව කියන්න පටන් ගත්තෙමි.

‘‘අක්කට දෙයක් කියන්න කියලා මම මේ කලබලේ ආවේ....‘‘

"මං ඒත් බැලුවා ,ඇයි මේ අවේලාවේ ඔයගොල්ලෝ ආවේ ඇයි කියලා ... ,මොකක්ද කාරණාව....?" ඇය අන්දමන්දව අසයි.

"අක්කා මොනව කියයිද දන්නෑ...මේ ආරංචිය අහලා....".

‘‘මොකක්ද අප්පේ ඔය තරම් ලොකු වැදගත් ආරංචිය..... ඔයා ඇයි බය වෙලා වගේ....‘‘

"අක්කේ මම කසාද බදින්න හිතුවා..."

"ඔව් ඉතිං අපි ඒ ගැන දන්නවානේ...... අපිනේ ඒ කාරණාව ඔයාට මතක් කරලා, ගිය සුමානේ ජයන්තිලාගෙ ගෙදර එක්ක ගියේ....."

‘‘අක්කේ මං ජයන්තිව කසාඳ බඳින්න කැමති නෑ කියලා මුල ඉදන්ම අක්කට කිව්වනේ ....මම කසාද බදින්න කැමති වෙන කෙනෙක් ඉන්නවා ...‘‘

"අපි ගිය සෙනසුරාදා ජයන්තිලාගෙ දෙමව්පියන්ට කැමත්ත දීලානෙ ආවේ.... දැන් කොහොමද ඒක වෙනස් කරන්නේ......ඒ මිනිස්සු මොනව කියය්ද...? හරි දැන් බදින්නේ ජයන්තිව නෙමේ නම්....කාවද ඔයා කසාඳ බදින්න කැමති කෙනා.... ඔෆිස් එකේ කෙනෙක්ද....?’’

‘‘නෑ .....එයාව අක්කා හොඳටම දන්න කෙනෙක්....‘‘

‘‘කවුද අප්පෙ මං දන්න කෙනා.... අගේ කරන්නැතුව කියන්නකෝ.‘‘

‘‘සුනිලා.‘‘

‘‘සුනිලා අර ජුවානිස්ගෙ කෙල්ල....??‘‘

‘‘ඔව්.. ඇයි අක්කේ....?.‘‘

‘‘පිස්සුද ඔයාට..... අර ගොඬේ කෙල්ල....‘‘

‘‘ගොඬේ උනාට සුනිලා කොළඹ විදිහට හැඩ ගැහෙයි පස්සෙ....‘‘

‘‘ඔයාගෙ මොලේ හොඳ නැද්ද...? එයා ඔයාට කොහෙත්ම ගැලපෙන්නෙ නෑ කියලා ඔයාට තේරෙන්නෙ නැද්ද ...?

අනික අපි කොහොමද දැන් ජයන්තිගෙ අම්මලාට, ඔයා ජයන්තිට කැමති නෑ, ඔයා සුනිලා බදින්න යන්නේ කියලා කියන්නේ....?"

‘‘ මම කැමති සුනිලට.....මම ජයන්තිට කැමති නෑ කියලා මුල ඉදන්ම අක්කට කිව්වනේ....අක්කා ඒක ගනන් ගත්තෙම නෑ...මම කැමති දෙයක් මේ පාර වත් මට කරගන්න ඉඩ දෙන්න.... "

"උඹට මොලේ කළදක් නැද්ද ..? අච්චර වටින දේපළ ගොඩකට පයින් ගහලා...ගමේ, කැලේ මුකුත්ම නැති කෙල්ලෙක් ඇගේ එල්ල ගන්න හදන්නේ...?

"සුනිලට ගමේ ඕන තරම් ඉඩකඩම් තියෙනවා..."

"ඒ කැලේ මොනව තිබුනත් මොකටද.....එ වගේද කළුතර ටවුමට කිට්ටුව තියෙන මාළිගෙ දේපළ ..."

"මට දේපළ වලින් වැඩක් නෑ...මට මේ පාරවත් මම කැමති කෙනෙක් කසාද බැදගන්න ඉඩ දෙන්න...ගිය පාරත් ඔයගොල්ලන්ට ඕන විදිහට දේපළ කියලා අසනිපයක් තිබුන කෙනෙක් මගේ ඇගේ එල්ලුවා...දැන් දේපළ කියලා තොරොම්බල් කරත්තයක් එල්ලන්න හදනවා..."

"මිනිහෙක් උනාම අනාගතය ගැන හිතල බලලා කසාදයක් කරගන්න ඕනේ....ඉස්සරහ කාලේ ජීවත් වෙන්න සල්ලි ඕනේ...ගෑනියෙක්ට ලස්සන විතරක් තිබිලා මදි...ජයන්තිට ඔය ඔක්කොම තියෙනවා ...ඊටත් අපි කොහොමද රෙද්දක් ඇදගෙන අර මිනිස්සුන්ට කියන්නේ දැන් උඹ ජයන්තිව බදින්න කැමති නෑ කියලා ...තාත්තා මෙලහකට කේන්දර බලලා නැකතුත් හදලා ඇති....මගෙන් බේරුනාට තාත්තගෙන් නම් උඹට බේරෙන්න ලේසි වෙන්නෙ නෑ....අපිව ලැජ්ජ කරන වැඩ කරන්න එපා....හොදට මතක තියාගනින් ජයන්ති නොබැද සුනිලා බැන්දොත් උඹ.....මම මීට පස්සේ උබේ කිසි දේකට නෑ...මට අක්කා කියන්නත් එපා...මම තාත්තට කියනවා උඹව පවුලෙන් අයින් කරන්න කියලා ......තාත්තගෙ දේපළ කිසි දෙයක් උඹට අයිති වෙන්න මම ඉඩ තියන්නේ නෑ....අපේ නෑදෑ කම් මෙතනින් ඉවරයි කියලා හිතාගනින්... ."

මම දන්න කියනා කාලයේ පටන් ගෙදර හැමදෙයක්ම සිද්ද උනේ අක්කාට ඕනේ පරිදිය..... මගේ විවාහය පවා සිද්ධ වුණේ එයාට ඕන ලෙසය. දෑවැද්දට තන්හාවෙන් අක්කා මට වඩා, වයස අවුරුදු දෙකක් වැඩිමල් මළිට මාව බන්දලා දුන්නේ එයාගෙයි අපේ නෑදෑයින්ගෙයි උවමනාවටය..... මං හැමදාම එයා කියපු දේට කැමති වෙලා, හැමදේම කලා වගේ...... මට කියල ජීවිතයක් ඇත්තෙම නැද්ද ...?. මගේ ජීවිතේ හැමදෙයක්ම අක්කාට ඕන විදිහටද තීරණය වෙන්නේ...? මාව කේන්තියෙන් ගැහෙන්න විය. මගේ ඔළුව කකියන්න විය. මෙච්චර කාලයක් අක්කා කියන දේකට පිටින් දෙයක් කියපු, දෙයක් නොකරපු මම , අද අක්කා සමග උරන වී ඇත. මතක ඇති කාලයේ පටන් අක්කට ඕන ලෙස හැමදෙයක්ම කරපු මම , සුනිලාගේ ආදරය වෙනුවෙන් අද දරුනු වි ඇතැයි මට සිතේ ....මම අක්කා සමග එකට එක කියන්න පටන් ගෙන ඇත.

‘‘කවුරු අකමැති වුණත් මං සුනිලව කසාඳ බඳිනවා....‘‘

‘‘එහෙනම් බැඳල බලනවකෝ රටේ ලෝකේ මිනිස්සුන්ට මුහුණ දෙන්න පුළුවන්ද කියල... ..උඹට ගෑනි විතරයි ඉතුරු වෙන්නේ...ඊට පස්සෙ අපි කවුරුත් නෑ කියලා හිතාගනින්.....‘‘

‘‘මට වැඩක් නෑ රටේ ලෝකේ මිනිස්සු... මං මෙච්චර කාලයක් , හැමදාම වැඩ කළේ අනුන්නට ඕන විදිහට..... මට කියල ජීවිතයක් ඇත්තෙම නැද්ද...?. මේ පාරනම් මං කාගෙවත් ඕන එපාකම්වලට යටත් වෙන්නෑ...මම බදින්නේ මම කැමති ගෑනි ....‘‘

මං කේන්තියෙන් පුටුවෙන් නැගිට ගත්තෙමි.

‘‘අපි හැමදාම වැඩ කළේ උපදෙස් දුන්නෙ උඹේ හොඳට..... සුනිල වගේ ගමේ ගොඬේ කෙල්ලෙක් උඹට කසාඳ බඳින්න දෙන්න බෑ.... ජයන්තිලාට අපි කොහොමද මූණ දෙන්නේ....ඒ මිනිස්සු දැනටමත් උඹේ මඟුලට ලෑස්ති වෙනවා ඇති...ඒ මිනිස්සු අපට මොනව නොකියයිද..? තාත්තයි මමයි කොහොමද ඒ මිනිස්සුන්ට මුණ දෙන්නේ...උඹට ඒක තේරෙන්නෙ නැද්ද..?

‘‘මට අනිත් අයගෙන් වැඩක් නෑ. මං මේ පාර කරන්නෙ මට ඕන දෙයක් විතරයි ....‘‘

මම කේන්තියෙන් අක්කලාගේ ගෙදරින් පිටවුණේ අක්කාට කියන්නෙවත් නැතුවය....සිරිදාස මගේ පිටුපසින්, පසුපස බලමින්, ඇස් ලොකු කරගෙන දුවගෙන එයි....

"මගෙ අම්මේ....මම දන්නෑනේ උඹේ කටට ඔච්චර හයියක් තියෙනවා කියලා ...මගේ ඇගේ ලේ වතුර වෙලා හිටියේ...අක්කා මටත් බනියි කියලා ...."

කේන්තියෙන් පුපුර පුපුරා පාරට බැස්ස මම, සිරිදාස සමගවත් කතා නොකර, එක දිගටම ගියේ බස් නැවටතුමටය.

ජීවිතේ ප‍්‍රථම වතාවට මම , අක්කා සමඟ රණ්ඩු කළ බව හැඟේ .... මගේ ඇඟ කේන්තියෙන් ගැහෙන්න පටන් ගෙන ඇත.... අම්මා නැති මට හැමදාම, අම්මා වුණේ අක්කාය.... අක්කා අම්මා නැති වුණදා පටන් මං ගැන සොයා බැලූවේ අම්මා කෙනෙක් ලෙසය......මගේ මුල්ම විවාහය, සියල්ල ලෑස්ති කළේ ඇයට ඕන ලෙසටය. ඇයට කැමති දෙයක් කරන්න ඉඩ දී මං රූකඩයක් ලෙස අවුරුදු ගාණක් ජීවත් වුණෙමි..... මාළිගෙ මරණනින් පසු මගේ දරුවා ඇය හදා වඩා ගනියි.... එතනදිත් ඇය මගේ දරුවාට අම්මා වී ඇත. මා කළ යුත්තේ කුමක් දැයි මට හිතා ගන්නට බැරිය. අක්කා කැමති දෙයකට කැමති වී, මම මාගේ ජීවිතය, මම අකමැති කෙනෙක් එක්ක ජීවිත කාලයම ගත කරනවාද? නැතිනම් අක්කා ඇතුළු මගේ සියලූම නෑ හිතමිතුරන් අමතක කර දමා සුනිලා කසාඳ බඳිනවාද? මම දොලොවක් අතර අතරමං වී අන්ත අසරණ තත්ත්වයකට වැටී උන්නෙමි.

මම සිරිදාස සමග අක්කලාගෙ ගෙදරින් නික්ම බෝඩිමට යන්න බස් රතයකට නැග ගත්තෙ අසීහියෙනි......මම සිරිදාස සමඟවත් කතා නැතුවම, කල්පනා කරේ මා කුමක් කළ යුතු ද යන්නයි......සිරිදාස ද මට කේන්ති ගොස් ඇති බැවින්, මට බය වී කතා නැතුවම බස් රතය තුල වාඩි වී හිදියි.

කොපමණ කල්පනා කළත් මට, මා කළ යුත්තෙ කුමක්දැයි සිතට නොදැනේ..... අද හවසට මම ගුණදාසට මගේ හිතේ ඇතිදේ කිව යුතුයි ....., සුනිලා කසාඳ බඳින්න කැමතිද, අකමැතිද බව.... මම දැන් මොනවද ඔවුන්ට කියන්නේ.... ? තව සුමාන දෙකක් පමණයි සුනිලාගෙ විවාහ දිනයට ඉතිරි වී ඇත්තේ.....

සිරිදාස පුදුමයෙන්, බයෙන් මෙන්, බසයේ මා ලඟම ආසනයේ වාඩි වී හිදියි...

‘‘මොකද අපි දැන් මේකට කරන්නේ සුමල් ? සිරිදාස හිමිහිට බයෙන් සැකෙන් වගේ කතා කරයි.

" උඹලගෙ ගෙදරින් නම් මේ මගුලට කැමති වෙන්නෑ....උඹ හිතේ කරදරයෙන් ඉන්න බව මම දන්නවා....අක්කත් එක්ක තද වෙලා මෙහෙම අද ආවට, සුනිලගෙ ප්‍රශ්නයට විසදුම මොකක්ද දැන් ....? උඹේ දරුවා හදා ගන්නෙත් උඹේ අක්කානේ...අක්කා තරහ කරගෙනත් බෑ...නේද ?

‘‘ඔව් ඒක ඇත්ත. අම්මා නැති වුණ දවසේ ඉඳන් මාව බලාගත්තෙත් අක්කා තමයි. ඒ වුණාට එයා මගේ ජීවිතේ හැම දේකට ම ඇඟිලි ගහනවා.... මට කියලා නිදහසක්ම නෑනේ.... මං කැමති දෙයක් මට කරගන්න හැටියක් නැති හැටි.....‘‘

‘‘ඉතිං කියපන්කෝ බලන්න උඹ අන්තිමට කැමති දේ මොකද්ද කියල.....අක්කා තාත්තා අමතක කරන්න එපා මොන තීරණය ගත්තත්...‘‘

"මං කැමති සුනිලා කසාඳ බඳින්න....අක්කා අකමැති උනත් මම සුනිලා කසාද බදිනවා.....‘‘

‘‘ අම්මට සිරි.... එහෙනම් හිමිජ්ජා වගේ හිටියට උඹටත් දැන් පන ඇවිත් තියෙන්නේ .....දැන් අක්කලා මේ මඟුලට කැමති නැත්තේ, ජයන්තිලාට මූණ දෙන්න බැරි නිසා නේද....?මට නම් අක්කගෙ කතාවෙන් තේරුනේ ඒකයි.....‘‘

‘‘ ඒක තමයි හේතුව...

ඊටත් වඩා ඕනේ...මාළිගෙ දේපළ පිට නොයවා, මාව ඒ ගෙදරටම කරන්න ... ගිය පාර වගේම මේ පාරත් මාව දෑවැද්දකට හිර කරලා බන්දලා දෙන්න.‘‘

‘‘එහෙම තමයි බං ගෑණු.... සල්ලි තියෙනවා නම් වෙන මොනවත් ඕනේ නෑ....මල්ලි සල්ලි තියෙන තැනකට බැන්දොත් අක්කට වාසියිනේ....ඒකයි කාරණාව...."

‘‘ ගෑණි මැරුණු මිනිහෙක්ට....සුනිලා කැමති වෙච්ච එකත් ලොකු දෙයක් නේ....ඒ උනාට අක්කා කැමති නෑ සුනිලට... දැන් මගෙ ඔලුව විකාරයි බං..... "

‘‘ මම පහුගිය දිනවල මොනව කිව්වත්....උඹ සුනිලට කැමති නම් සුනිලා බැද ගනින්..... හැබැයි උඹට ඉතිරි වෙන්නේ මායි සුනිලයි විතරයි.....හොදට මතක තියාගනින්....දේපළ , නෑදෑයෝ , දරුවා අක්කා, තාත්තා හැමෝම අමතක කරලා සුනිලා කසාද බැද ගනින්...මම පුලුවන් විදිහට උඹට උදව් කරන්නම්....හිත ගිය තැන මාළිගාව කියනවානේ..."

" මම සුනිලා කසාද බැන්දොත් ,අක්කා මට දරුවා දෙන එකක් නැද්ද ..?"

"දරුවා කියන්නේ වස්තුවක්....ඒ දේපළ අක්කා තියාගනියි....මොනව උනත් අක්කා දරුවා හොදට බලා ගන්නවානේ...මාළිගෙ දේපළ දරුවට ලැබෙන නිසා, උඹට දරුවා ගැන දුක් වෙන්න දෙයක් නෑ...."

"අක්කා මාත් එක්ක තරහ වෙයි...එකයි දුක..."

"අනේ බං. අක්කට නිකං ඉන්න කියල, උඹ සුනිලා බැඳපං..... අක්කා නෙමේනෙ සුනිල එක්ක ඉන්නේ..... ඊටත් උඹනෙ උඹේ ජීවිතය ,අනාගතය තීරණය කරන්න ඕනේ.‘‘

‘‘අක්කා ජීවිත කාලයටම මාත් එක්ක තරහ වෙයිද?...‘‘

‘‘ටික කාලයක් තරහ වෙලා ඉඳියි...... පස්සෙ ඕව හරි යයි බං.....‘‘

‘‘එහෙම වෙයි ද....? අනේ සෝමේ මේ වෙලාවේ මට උදව් කරපං....මට පස්සෙ අක්කා යාළු කරගන්න පුලුවන් වෙයිනේද...? කියපංකෝ...එහෙම නම් මට සුනිලා බදින්න පුලුවන් ....‘‘

‘‘ ඔව් බං....ඕවා ළමෙක් දෙන්නෙක් හම්බවෙනකම් විතරයි ... පස්සෙ ඔක්කොම හරියයි.....හරි... හරි... මං ඉන්නවා උඹත් එක්ක.... උඹ බය නැතුව සුනිල බැඳපං.... හැබැයි ඉතිං සුනිලව උඹ බැන්දොත් මට තමයි පාඩු....‘‘

‘‘ඒ මොකද?’’

මං පුදුමයෙන් ඇසීය.

‘‘ඇයි ඉතිං....ඒකි මෙහේ නවතිනන් ආවහම මට වෙන නවාතැනක් හොයා ගන්න වෙනවනේ.‘‘

‘‘ඒකද? ඉතිං කියපන්කෝ විහිළු නැතුව මට මේ මොනවත් තේරෙන්නෙ නෑ. මං මොනවද කරන්න ඕනෙ කියල.... අක්කලා තරහ කරගෙන කසාඳය කරගන්නවා නම් මං කොහොමද සුනිලව, බඳින දවසට සුනිලගෙ නෑදෑයින්ට පේන්න අපේ ගෙදර අයව එක්ක යන්නේ.....‘‘

"උඹට උඹේ නෑදෑයෝ කවුරුත් මගුලට එක්ක යන්න් වෙන්නෑ.....ඒක උඹට තේරෙනවානේ.....මම කන්තෝරුවේ අපේ කොල්ලෝ දෙතුන් දෙනෙක් එක්ක එන්නම් මඟුල් ගෙදර ...අපට කරන්න පුලුවන් එච්චරයි..".

"ලොකු දෙයක් සෝමේ උඹ මාත් එක්ක ඉන්න එක..."

"මොනව කරන්නද...? අපෙත් පව....උඹලා වගේ උන් යාලුවො වෙන්නේ....ශික්...මදෑ මම බලාගෙන හිටියා, උඹ දෑවැද්දක් එක්ක ගෑනියෙක් ගත්තොත් , පස්සෙ කාලෙක අතමාරුවක්වත් ඉල්ල ගන්න ......අපෙත් පව..... පවට පිං දෙන්න බෑනේ ...."

" උඹ මොනව කිව්වත්.....බොහොම ස්තුතියි බං.....උඹ මේ වෙලේ මාත් එක්ක ඉන්න එක.."

"හොදටම ඇදිරි වැටුනා, ගුනදාසලා බෝඩිමේ මොනව කරනවද දන්නෑ..."

අපි දෙදෙනා අක්කලාගේ ගෙදර ගොස් නැවත ඇදිරි වැටිගෙන එනවිට, බෝඩිමට යන විට, පාල අපට රෑට කන්න කෑම උයා තිබුනි.

"අද නම අපට ලේසියි ...පාල කෑම උයලා තියෙන නිසා...අපි ඇගපත හෝදගෙන එන්නම්..."

"ඔව්...රෑත් උනානේ ..මහත්තයාලා අද කන්තෝරුවේ වැඩිපුර වැඩ කලාද?

"නෑ ගුණදාස , අපි කන්තෝරුවේ ඉදන් අපේ අක්කලාගෙ ගෙදර ගියා..මම දවල් කිව්වේ...මට අක්කලා කසාද බදින්න කෙනෙක් ලෑස්ති කරලා තියෙන්නේ කියලා ....මම දවල් ගිහින් අක්කට කිව්වා, මට එයාව කසාද බදින්න බෑ කියලා.... මම සුනිලා කසාද බදින්න කැමතියි කියලා ..."

"ඉතිං මහත්තයාගෙ අක්කලා කැමති උනාද අපේ නංගි සුනිලව කසාද බදිනවා කිව්වහම ..."

"බොරු කියන්නෙ මොකටද ගුණදාස ....අපේ ගෙදරින් කැමති නෑ ...ඒ උනාට මම මගේ තනි කැමැත්තට සුනිලා කසාද බදින්න කැමතියි ....."

"එහෙම හොදද මහත්තයා ...?

"මොනව කරන්නද සුනිලගෙ මඟුල කැඩුනේ මම නිසානේ...එකට මාත් වගකියන්න ඕනනේ....ඒ හින්දා අපේ ගෙදරින් අකමැති උනත් මම සුනිලා තනි කැමැත්තට කසාද බදිනවා කියලා හිතුවා..."

‘‘මහත්තයාට පිං...අපිව මේ අමාරු වැටුන වෙලේ බේරගත්තට... එහෙනම් අපි නංගි කසාඳ බඳින්න හිටපු දිනේටම කසාඳේ කරලා දාමුද මහත්තයා ....? තව සුමාන දෙකයි මඟුලට තියෙන්නේ......නෑදෑයින්ට ඉස්සෙල්ලා, මගුලට බුලත් දීපු දිනේටම මේක කරන්න පුලුවන් නම් අපටත් ලැජ්ජාවෙන් බේරෙන්නත් පුලුවන් ....‘‘

‘‘මගේ අකමැත්තක් නෑ....අපි එදාටම කරලා දාමු....හැබැයි මගේ නෑදෑයෝ කවුරුත් මඟුලට එන්නෙ නෑ....කන්තෝරුවේ යාලුවො දෙතුන් දෙනෙක් ගෙන්න ගන්නම්....එච්චරයි.... ඒකත් ජුවානිස්ලාගෙ නෑදෑයින්ට පේන්න ඕන නිසා.....‘‘

"එහෙම හොදයි මහත්තයා ....

එහෙනම් මහත්තයා අපි හෙට උදේම ගමේ ගිහින් තාත්තටයි, නංගිටයි කියන්නම්, මහත්තයා මඟුලට කැමති වුණා කියල.... අපි එහෙනම් එදාටම මඟුල කරල දාමු.....කච්චේරියට ගිහිල්ලා කසාදේට අත්සන් කරලා නංගිගෙ මගුලට බුලත් දීපු නෑදෑයින්ට එන්න කියලා දවල්ට කෑමක් කන්න දෙමු.....එහෙම හොදයිද මහත්තයා....? කැමතියිනේ ඒ විදිහට ....?‘‘

‘‘ඔව් ගුණදාස මං කැමතියි ඒ විදිහට .....

‘‘අනේ ලොකු දෙයක් මහත්තයා ....අපිව ලැජ්ජාවෙන් බේර ගන්න හදනවට...අනික නංගි කැමති මහත්තයා කසාද බදින්න ...ඒකිටත් දැන් සතුටු හිතෙයි, මේ කතාව අහලා....."

"අපි එහෙනම් හෙට උදේම ගමේ ගිහින් මේ ආරංචිය නංගිටයි තාත්තටයි කියන්නම්.... මං ගෙදර ගිහින් මේ ගැන කිව්වහම නංගි ගොඩක් සතුටු වෙයි..... ඒකි පහුගිය කාලේ හිටියේ මැලවිලා ගිහින්.... අපි එක්ක නිතරම තරහෙන් තමයි කතා කළෙත්. අපේ උවමනාවටනේ ඒකිව ගුණේට බන්දලා දෙන්න හැදුවේ. දැන් ඉතිං කෙල්ලගෙ මූණේ මලක් පිපෙයි මහත්තයාව බැඳල කොළඹ එන්න ලැබෙනවා කිව්වහම.‘‘

මගේ හිත ගත දෙකම දැන් සතුටින් පිරී ඇත. මගේ මූණ ඉස්සරහ සුනිලා හිනාවෙමින් හුරතල් වෙන අයුරු මට මැවි මැවී පෙනෙන්න විය...... මගේ ජීවිතේ මෙතරම් සතුටු හිතුණු දිනයක් නැති තරම් යැයි මට සිතේ...ඒත් අක්කා තාත්තා මතක් වෙනකොට නම් කියාගන්න බැරි දුකක් සමග බයකුත් දැනේ...

"සෝමේ මට හිතෙනවා කළුතර ගිහින් ජයන්ති හම්බවෙලා මේ විස්තරේ කියන්න..."

"ඒ ගෙදර උන් උඹව එලවයි...."

-නැවත හමුවෙමු-

*ප්‍රිසිලා ගොඩහේවා *