🌺බැද්දේ කුමරිය 🌺

🌺බැද්දේ කුමරිය🌺 (26 වෙනි කොටස)

https://www.facebook.com/groups/2653780434897311/permalink/3084827668459250/

දොලෙන් නාගෙන, කැලෑ පාරෙන් අප සමඟ ගෙදර ආ සුනිලා , හනිකට ගෙදර ඇතුලට ගිය අතර, මාත් සිරිදාසත් ගෙදර මිදුලේ ඇති ලොවි ගහ යට බංකුවේ වාඩි ගෙන, ගෙදර අවට සිරි නරඹමින් උන්නෙමු.

"මගේ මේ කලිසම අස්සෙත් කූඩැල්ලෙක් ගිහින් දඟලනවා වගේ දැනෙනවා......අනේ අම්මෝ.....මම මේ දැක්කමයි මෙච්චර කූඩැල්ලෝ ගොඩක්...උඹට නම් දෙයියන්ගෙම පිහිටයි...."

සෝමේ තවමත් කකුල්වල කූඩැල්ලෝ එල්ලිලාද කියා, කලිසම් කකුල් එහෙට මෙහෙට කරමින් බලන්නේය....

ඒ අතර "පාල" අප ලගට පැමිනියේ...කැහැපට ගසා ඇදන් සිටි සරම පහලට ඇද හදා ගනිමින්‍ ය. ඔහු අප කිට්ටුවෙන් තිබුන පොඩි ගල් පොත්ත උඩ ඇනතියා වාඩි විය. ඔහුගෙ උඩුකය නිරුවත්‍ ය. ඔහු තවමත් ඉනෙ පිහියක් ගහගෙන ඉදී....කටපුරා බුලත් විටක් හපමින්, රතුපාට කෙල පිඩක් එලියට ගසමින් ඔහු අප සමග මුව පුරා කතා කරන්නේ සතුටිනි.....

‘‘ඉතිං මහත්තයා...කොළඹින් කීයටද පිටත් වුනේ....? දවල්ට කෑම එහෙම සප්පායම් උනාද...? කොහොමද ඉතිං කොළඹ මොනවද අලූත් තොරතුරු ....?පොඩි අක්කත් කිය කිය හිටියේ මහත්තයායි බබයි බලලා එන්න යන්න බැරි වුණා කියලා ......ඒ උනාට පොඩි අක්කව, කොළඹ එක්ක යන්න කෙනෙක් හිටියෙම නෑ....හැමෝටම වැඩ..."‘

‘‘හැමෝටම ඉතිං වැඩ තියෙනවනේ පාල..... මටත් බැරි වුණානේ මිට ඉස්සෙලල්ලා ඔයගොල්ලො බලන්න එන්න....‘‘

‘‘කොහොමද මහත්තයා පුතාට...?. මහත්තයාගේ අක්ක පුතාව හදා ගන්නවා කිව්වනේ.....‘‘

‘‘ඔව් පාල, අක්කා පුතාව හොදින් බලන නිසා මං නිදහස්.... මං පුතාට ඕන කරන කෑම බීම ඇදුම් පැලදුම් හැම දේම අක්කට ගිහින් දෙනවා.‘‘

‘‘ඒක හොඳයි..... තාත්තයි, ලොකු අය්යයි කොහොමත් කොළඹ යන්න තමයි හිතන් හිටියේ මේ මාසේ අන්තිම දිහාට..... මහත්තයාට, අපේ පොඩි අක්කගෙ මඟුල් කියන්න.‘‘

"ඒ කිව්වේ..."

" අපේ පොඩි අක්කා සුනිලා ,කසාද බදින්න යන්නේ..."

‘‘සුනිලා කසාද බඳින්න ද යන්නේ....‘‘ මට එය ඇසුන ගමන් ඇතිවුනේ කියා ගත නොහැකි දුකකි.

‘‘ඔව්....පොඩි අක්කගෙ වයසත් හරිනේ දැන්...මෙච්චර කාලයක් බදින්න බෑ කියලා, කල් දදා ඉදලා දැන් ඔය සුමාන දෙක තුනකට උඩදි තමයි කසාද බදින්න කැමති වුනේ....ඒ කැමති උන වෙලේම, අපි බැලුවේ මේ මගුල ඉක්මනට කරලා දාන්න කියලා ...තාත්තා කිව්වා මහත්තයාලටත් මඟුල් කියමු කියලා ...එන මාසේ පහලොව මඟුල් තියෙන්නේ...."

"එහෙමද...?

එය ඇසී, මගේ හිතට ආ දුක වේදනාව කියා නිම කිරිමට බැරි විය.

"මහත්තයාට කියන්න, මං බඳින්න ගෑණු ළමයෙක් ඉන්නවා මේ ගමේම.... මට ඒ ගැණු ළමයා බඳින්න විදිහක් නෑ පොඩි අක්කා ගෙදර ඉන්න නිසා..... තාත්තා ඒ හින්දා කපුරාළට කියල ,පොඩි අක්කට ඉස්සර කතා කරලා තිබුන මණමාලයාට මඟුල ගන්න කියලා ඉක්මන් කලා.... එන මාසේ පහලොස් වෙනිදට මඟුල් ගන්න හිතන් ඉන්නේ....මහත්තයාලා අක්කගෙ මගුලට එන්න....ඊට පස්සේ මං බැඳලා මගේ ගැණු ළමයා මේ ගෙට එක්ක එන්න හිතන් ඉන්නේ.‘‘

‘‘එහෙමද සුනිල බඳින්න යන්නෙ කාවද?’’

‘‘එහා ගමේ කෙනෙක්. සමාගම් කඩේ බිල් ලියන අය්යා....පොඩි අක්කගෙ නම් එච්චර කැමැත්තක් නෑ එයාට..... මුලින් කැමති වුණේම නෑ.... ඒ වුණාට අපේ ලොකු අක්කලා ,පොඩි අක්කට අවවාද කළා බඳින වයස පහුවෙන්න ඉස්සර ඒ කෙනාට කැමති වෙලා කසාඳ බඳින්න කියලා.‘‘

‘‘දැන් මඟුල ලොකුවට ගන්නවද?’’

‘‘ලොකුවට නෙමේ මහත්තයා ගමේ ඈයන්ට නොකියා බෑනේ....දෙපත්තේ නෑයොයි ..ගමේ කට්ටියටයි කියන්න එපෑ.....‘‘

සුනිලා උනු උනුවෙන් බෙලි මල් වතුර වීදුරු දෙකක් හා විශාල කිතුල් හකුරු කෑලි දීසියක් ගෙනැවිත් අපට පිළිගැන්වූවාය....

සුනිලා කසාඳ බඳින්න යන වග පාලගෙන් දැනගත් පසු, මට ඇතිවුනේ කියාගත නොහැකි දුකකි..... මම පරක්කු වූවා වැඩිය. මගේ හිතේ සුනිලාට කැමැත්තක් තිබුණත් එය පැවසීමට මා කල් යල් බලමින් ඉද මම පරක්කු වී ඇත. සුනිලා එන මාසේ කසාඳ බැඳ වෙන කෙනෙකුගේ මණමාලිය වී යන්නට ලෑස්ති වෙයි.

‘‘අයියලා දවල්ට කෑම කාලත් නැතුව ඇති නේද...? මං ඉක්මණට රෑට මොනවත් රත් කරල ගන්නම්....දැන් හොදටම හවස් උනානේ.....‘‘

‘‘නෑ... ඕනෙ නෑ සුනිලා අපි මේ දැන් යන්න කියලා ....‘‘

‘‘ඒ ඇයි අය්යා.... ආ පයින්ම යන්න හදන්නේ.... තාත්තා දැන් එනවත් ඇති.... මහත්තයා ,තාත්තයි ලොකු අය්යයි හම්බවෙලාම යන්න....‘‘

‘‘ඔව්....මහත්තයා .... අද යන්න එපා..... අද මෙහේ ඉඳලා හෙට උදේ යන්න.... දැන් ගියොත් කොළඹට යනකොට දෙගොඩහරියත් වෙයි.‘‘

"අන්න මං සුනිලලාට, ගෙදර අයට තෑගි වගයක් ගෙනත් ඇති....ඒවා ඇරල බලන්නකෝ.... මං අර කනප්පුව උඩ බෑග් ටික තිබ්බා.‘‘

‘‘ආනේ....අය්යා අපට තෑගිත් ගෙනාවද....?.‘‘

"සුනිලා මට කරපු උදව්වලට මම කොහොම සලකන්නද කියලා මට හිතා ගන්න බැරුව ඉන්නේ....."

"ඕවා මොනවද...මම අය්යගෙ බබා බලාගත්තේ හරි කැමැත්තෙන් ..."

‘‘අන්න මං පාලටත් ෂර්ට් එකකුයි සරමකුයි ගෙනාවා....‘‘

‘‘ඇත්තද මහත්තයා. බොහොම ස්තූතියි...."

"මහත්තයාලා ඇඟපත හෝදගෙන ආවනම්....රෑවෙන්න ඉස්සර පොඩි අක්කා මොනව හරි, කන්න රත් කරලා ගනී...."

"ඔන්න ඔහේ අපි අද රෑට මෙහෙ ඉඳලා යමු සුමල්......තකහනියක් ආව එකේ....මොකෝ මට නම් අද ආයෙත් මේ කන්ද බහින්න පණ නෑ...."

"කෝකටත් කියලා , එනකොට අපි දෙන්නා, සරමක් කමිසයක් බෑග් එකේ දාගෙන ආවා....ඒක හොදට ගියා...එහෙනම් අපි ඇගපත හෝදගෙන එන්නම් ......"

සිරිදාසත් මමත් , සුනිලා දුන් බෙලිමල් වතුර බී සුනිලාගෙ ගෙදර පිටුපස ඇති වතුර පීල්ලට ගොස්, කතා කරමින් ඇති තරම් සීතල වතුර නා ගත්තෙමු.

"මම උඹට කිව්වේ ....සුනිලා බැදල ඇති කියලා ......එන මාසේ ඒකිගෙ මඟුල....දැන් ඉතිං කරන්න දෙයක් නෑ....උඹේ වෙලාව....ඒක තමයි කියන්නේ අපායට උනත් වේලාසන යන්න ඕනේ කියලා ....පහු පහු වෙනකොට කොහු කොහු වෙනවා....උඹ නැකත් බැලුවනේ ඒකිට කැමතියි කියන්න...ඒකයි මේ ඔක්කොම ..."

"උඹම කියපං සෝමේ....ගෑනි මැරිච්ච ගමන් මම, කොහොමද වෙන ගෑනියෙක්ට කැමතියි, ආදරෙයි කියන්නේ....සදාචාරය කියලත් දෙයකුත් තියෙනවානේ....උඹලා කවුරුත් ඒක තේරුම් ගන්නෙ නෑනේ....උඹ හිතන්නේ මගෙ කොන්ද පන නෑ කියලා ..."

"ඔය දැන් වෙලා තියෙන්නේ ...සදාචාරය ...දැන් ඉතිං එන සෙනසුරාදා කළුතර ගිහින්... අර සක්කරවට්ටමට වත් කැමතියි කියපං....නැත්තම් ඒ ගෑනිවත් වෙන මිනිහෙක්ට බන්දලා දෙයි.....සුනිලා වගේ නෙමේ, ඒ ගෑනි බැන්දොත් නම් උඹට වරදින්නෑ.....හදිස්සියකට මට අතමාරුවක්වත් ඉල්ල ගන්න පුලුවන් වෙයි.... "

"අනේ මන්දා...මගේ වෙලාව නම් අන්තිම නරකයි...කරුමෙ කියන්නේ මේකට වෙන්න ඇති....."

"වෙලාව, කරුමෙ නෙමේ...උඹ ඉල්ලන් කාලා තියෙන්නේ...කොන්ද පන නැතුව වැඩ කරාම ඔහොම තමයි වෙන්නේ..."

"උඹත් මට බනිනවා.... මගේ හිත හැදෙන්න හරි දෙයක් කියපංකෝ..."

"දැන් මොනව හදන්නද....වෙන්න ඕන හරිය වෙලානේ තියෙන්නේ .....නාලා ඉවරනම් මෙන්න මෙහෙ යන්න වරෙන් ..... ......මාව වෙව්ලනවා සීතලේ..."

අපි නාගෙන කරගෙන ගෙවල් පැත්තට යන විට, ජුවානිස් අප්පුහාමි ගෙදර විත් හාන්සි පුටුවේ වාඩිවී මොනවද බොමින් සිටියේය.....ඔහුත් බෙලිමල් වතුර බොනවා වෙන්නට ඇත....

"ආ....කොහෙමෙයි මහත්තයා ....මේ ළමයි කිව්වා මහත්තයාලා ආවා කියලා ...ඉතිං...., ඉතිං කොහොමෙයි මහත්තයා කොළඹ තොරතුරු .....?

"ව්ශේශ අලුත් මුකුත් නෑ අප්පුහාමි .....මටත් මේ පැත්තෙ එන්බ බැරි වුනානේ කාලෙකින් ...ඒ නිසා මේ අප්පුහාමිලාව බලලා යන්න කියලා ආවා...."

"ඒක හොදයි මහත්තයා ....යුතුකම් දන්න අය එහෙමයි...."

"මම අප්පුහාමිටත් සරමක් ගෙනත් ඇති ..."

"මොකට තෑගි ගෙනාවද මහත්තයා ....කොහොම උනත් බොහෝම ස්තුතියි මේවට. ...."

කොළඹින් එන විට සුනිලා ගැන සිහින මවමින් ආ මගේ හිතේ තිබුණ ආදරනීය බලාපොරොත්තුව ,ආසාව, සතුට දැන් දිය වී ගොස් ඇත. සුනිලා කසාඳ බඳින්න යන බව දැනගත් පසු මට මම ගැනම දුක සිති ඇත..... මට මගේ ජීවිතයට ගෑණු ළමයෙක් ගැන ආදර හැඟීමක් ඇති වුණා නම් ඒ සුනිලා ගැන විතරමයි.... ඒත් එය, ඇයට කීමට කල්බලමින් ඉද මං පැරදි ඇත.... ඇය ලබා ගැනීමට අවස්ථාව හොදින්ම ලැබිලා තිබියදීත් මගේ පරක්කුව නිසා , දැන් ඇය වෙන කෙනෙකුගේ බිරිඳක් වෙන්න ලෑස්ති වෙමින් හිදී..... අක්කා ගැන දරුවා ගැන ,හොද නරක බල බල ඉන්නේ නැතුව, මම මගේ කැමැත්ත, ආදරය සුනිලාට පවසා තිබුනා නම්, අද ඇය මට මගේ කරගන්නට තිබුනි.....මට මං ගැනම ඇතිවෙන්නේ කේන්තියකි.

‘‘අපි මහත්තයාලගෙ ගෙදර එන්නමයි හිටියේ..... අපේ මේ පොඩි කෙල්ලගේ මඟුල් ගෙදර කියන්න.... මහත්තයා ආපු එක හොඳයි... මට දැන් මහත්තයාලට බුලත් දෙන්න පුළුවන් මෙහෙදීම.....‘‘

සුනිලා ඉස්සර වගේ මා සමඟ වැඩි කතා බහකට නොපැමිණියාය. ඇය කුස්සියට වී අපට කන්නට කෑම රෑට උයනවා ඇති..... ඇය ඉස්සර හිටියාට වඩා වෙනස් වී කතාබහ අඩුවි ඇත.... ඇයි දුකෙන් වගේ ඉදී.... ඇය ඇගේ විවාහය ගැන ද මා සමඟ නොපැවසුවාය.

කලුවර වැටිගෙන එනවිට ,ගෙදර ඉස්තෝප්පු වහලේ කොනක පැට්ට්‍රල් මැක්ස් ලාම්පුවක් පත්තු කර එල්ලුවේ සුනිලාගෙ මල්ලි වන පාලයි..... එහි එළියෙන් ඉස්තෝප්පුව හොදින් එළිය වී, මිදුලටද එළිය වැටින ......මිදුලේ ඈත තියෙන මහ ගස්වල රැහැයන්ගේ සද්දය, ගෙම්බන් ,කෘමීන්ගේ සද්දය පරිසරයේ නිහඩ බව බිදියි. ඈත ගහක බකමූනෝ දෙදෙනෙක් තරගෙට හූම්...කියති. අවට ඇත්තේ ඇඟට සනීප සීතලකී..... ජුවානිස් ඇඟපත සෝදා ගන්නට ගොස්‍ ඇත. "පාල" සුනිලාට, රෑට කෑම උයන්න උදව් කරන්නට කුස්සියට යන බව කියනවා මට ඇසින......

සිරිදාස ඉස්තෝප්පුවේ හාන්සි පුටුවක වාඩිවී ඇස්පියාන ගිමන් හරියි. කොළඹ හැදි වැඩුන සිරිදාසට ගම් පලාත්වල ඇවිද, මහන්සි වි පුරුද්දක් නැත. ඔවුන්ගේ දෙමව්පියන් කොළඹ පදිංචියට ගොස් ඇත්තේ, ඔහු බොහෝම පොඩි සංදියේය. දැන් ඔහුගෙ පියා වෙන ගෑනු කෙනෙක් සමඟ පවුල් කන අතර අම්මාද ඔහුගේ බාප්පා කෙනෙකු සමග පවුල් කන බව මට සිරිදාස කියා ඇත. සිරිදාස මා සමග බෝඩිමේ නැවති ඉදමින් ගෙදර වියදමට මුදලක් අම්මා අතට දෙන බවත් මම දනිමි. ඒ ඔහුගෙ නංගිලා මල්ලිලාගෙ වියදමටය. ඔහු ගෙදර නැවති සිටින්නට කැමති නැත්තේ.... ඔහුගෙ බාප්පා ගෙදර නැවති ඉන්නා නිසයි.

සුනිලා තාම කුස්සියේ උයන සද්දය ඇසේ.....පාල, සුනිලාට පොල් ගා දෙමින් සිටිනවා මා දුටුවේ......කුස්සියට වතුර එකක් බොන්නට ගිය අවස්තාවේදිය. මොනවා උනත් මේ සහෝදර සහෝදරියන්ගෙ ඇති එකමුතු කම ගැන මට ඇත්තේ ලොකු සතුටකි.

"මහත්තයා අපි රා උගුරක් බොමුද..."?

පාල රා කලයක් ඉස්තොප්පුවට ගෙන ආවේ උයපු ඌරු මස් හා තම්බපු රතු අල වර්ගයක් සමඟය.

"ආ...රා...මම බීලම නෑනේ... අහල තිබුන විතරයි .... අපූරුයිනේ....පාල....කොහෙන්ද මේවා...."

රා බොමු කියන වචනය ඇසුනු සැනින් සිරිදාස හාන්සි පුටුවේ කෙලින් වී වාඩි ගත්තේ සතුටින් ඉපිලෙමින්‍ ය.

"අපේ වත්තෙ ඒවා...අපි හකුරු හදන්න, මල් කපන ඒවා.....මේවා හොදට පැහිලා...සුමල් මහත්තයා නම් "රා" බොන්නෙ නෑ කියලා අපේ අක්කා කිව්වා..."

"ඔව්...පාල මම නම් සුරාමේරයට කැමති නෑ......මම අල කෑල්ලක් එක්ක මස් කෑල්ලක් කන්නම්....කෝ පාල තාත්තා ...?"

"තාත්තා කුස්සියේ......පොඩි අක්කට රෑට උයන්න උදව් කරනවා.... .තාත්තා අපිත් එක්ක එකට බොන්න කැමති නෑ...ඒකයි ඔය මග ඇරලා ඉන්නේ..."

"අද පාල හේනට පැල් රකින්න යන්නැද්ද...?

"මහත්තයාලා ආව නිසා ,තාත්තා මට අද ගෙදර නවතින්න කිව්වා ...ලොකු අය්යට පනිවිඩය ඇරියා, අද රෑට පැල් රකින්න යන්න කියලා ..."

සිරිදාස හා පාල රා බොන්නේ, කොළඹ රටේ විස්තර කතා කරමින් ය. මමද ඒවාට උත්තර දෙමින් සිටියත්, මගේ සිහිය ඇත්තේ සුනිලාගෙ මඟුල ගැනය.....

ටික වේලාවකට පසු , ජුවානිස් ඉස්තෝප්පුවේ හාන්සි පුටුවට ඇවිත් වාඩි විය.

"ඉතිං මහත්තයා ... අපේ කෙල්ලගෙ මගුලට එනවනේද?කොළඹ නෝනලා මහත්තයාලා මඟුලට එනව නම් ගමේ මිනිස්සුත් කැමති වෙයි..."

ජුවානිස් තොරතෝංචියක් නැතුව මා සමඟ සුනිලාගෙ මඟුලෙ විස්තර, ගමේ තොරතුරු කියන්නේය. ඒ අතර කොළඹ විස්තරද මගෙන් අසයි. ජුවානිස් ඉන්නෙ බොහෝ සතුටින් බව පෙනේ..... ඒ සුනිලා ඉක්මනට විවාහ කරදීමට ලැබෙන නිසා වෙන්නට ඇත.

‘‘අයියා රෑ කෑම නම් ලෑස්තියි.‘‘

සුනිලා කුප්පි ලාම්පුවත් රැගෙන සාලයට විත්, අපට රෑ කෑමට ආරාධනා කළාය.

‘‘යං එහෙනම් දවාලටත් හරියට කන්න බැරි වුණානේ.‘‘

සෝමේ කීවේ මට ඉස්සර පුටුවෙන් නැගිටමින් ය. රා බොමින් ඌරු මස් කෑ සිරිදාස බත් කන්නටද මැලි කමක් නොපෙන්නුවේය.

සිරිදාසත් මමත් ජුවානිස් සමඟ කෑම මේසයෙන් වාඩිවි බත් කන්නට පටන් ගත්තෙමු.....පාල හා සුනිලා අප ලඟට එළවලූ, මාළු බෙදයි. පාල රා බී වෙරි උන ගතියක් පෙනෙයි....ඔහු වැඩිපුර හිනහෙමින් කතා කරයි....අනවශ්‍ය ලෙස අපට හොදි මාළු බෙදයි....සුනිලාට ඒ ගැන ඇත්තේ කේන්තියක් බව ඇගේ මූනෙන් පෙනේ....ඇගේ මූණ අද කොහොමත් මැල වී ඇත. ඉස්සර කෝපි මලක් සේ නැවුම්ව නිතර ම හිනැහෙන ඇගේ මූණේ කිසිම ප‍්‍රාණවත් බවක්, සතුටක් දක්නට නැත. ඇය වෙනස් වී ඇත. ඇය දුකෙන් සිටිනවා යැයි මට සිතේ....

"‘ඇයි සුනිලා අසනීපෙන් වගේ.... වෙනදා වගේ මූණේ හිනාවක්වත් නෑනේ. ...සුනිලා ලඟ දී මණමාලියක් වෙන්න ඉන්නෙ කියල මේ ජුවානිස් කිව්වා ....අපිත් එන්නම් සුනිලගෙ මඟුල් ගෙදර.... මොනවහරි කොළඹින් ගෙන්න ගන්න තියෙනවානම් අපට කියන්න මං ගෙනත් දෙන්නම්.‘‘

සිරිදාස ඉතා ලෙන්ගතුව සුනිලා සමග කතා කරන්නේය.

‘‘අනේ මහත්තයා කරදර වෙන්න එපා. අපි එතරම් ලොකුවට මඟුල් ගෙය ගන්නෙ නෑ. චාරිත‍්‍ර වාරිත‍්‍ර ටික කරල ගමේ ඈයන්ට කන්න ටිකක් දෙනව එච්චරයි.‘‘

ජුවානිස් කතා කළත් සුනිලා එයට උත්තර නොදී කතා බහක් නැතුවම අපට මාළු පිනි බෙදයි.

"කෑම ටික නම් පංකාදු පහයි...මම දන්නෑනෙ මෙච්චර රසට සුනිලා නංගිට උයන්න පුලුවන් කියලා...මේ මොනද මේ දීසියේ තියෙන්නේ....?

"මේ කදන් හතු මාලුව, මේ දෙල්කොස් මාලුව, මේ ගොටුකොළ සම්බෝලය....මේවා මේ කෙල්ල නාන්න ගිය වෙලේ කැලෙන් කඩාගෙන ආව ඒවා...මේ වල් ඌරු මස් නම් අද දවල් උයපු එකක්...දවසක් විතර මස් එක උයලා පරන උනාම තමයි ,මස් බොරය රස...."

" කෑම ටික හරිම රසයි.... "

‘‘ඇයි සුනිලා කතා නැත්තේ...කසාද බදින්න යන නිසා ආඩම්බරයෙන්ද ?.‘‘

‘‘නිකං අයියා... මං නම් මෙච්චර ඉක්මණට කසාඳ බඳින්න ආස නෑ. මේ අපේ මල්ලිට එයාගෙ ගෑණි මේ ගෙදරට එක්ක එන්න හදිස්සියි කියනවනේ......ඒකයි මේ මාව කළබලේ බන්දල දෙන්න හදන්නේ.... මේ ගොල්ලෝ හැමෝගෙම කරදරයට තමයි මං, කසාඳ බඳින්න කැමති උනේ.... ‘‘

‘‘දැන් ඉතිං සුනිලගෙ වයසත් හරිනේ...... ගෙදර අය ඔයාගෙ හොඳටනේ කසාඳ බන්දලා දෙන්න හදන්නේ.‘‘

මම වෙනුවට සිරිදාස කතා කරයි...එයට පිලිතුරු නොදී ...සුනිලා මා සමඟවත් කතා නැතිව ගේ ඇතුළට ගියේ තරහින් වගේය.

"අප්පේ.... බඩ, කට, හිත ඔක්කොම පිරෙන්න ඇතිවෙන්න බත් කෑවා.....සිරිදාස බඩ අතගාමින් ඉස්තෝප්පුවෙන් එලියට බැස්සේ......බඩ ටිකක් අඩුකරගන්න ඇවිදින්න හිතාගෙන වෙන්නැති ....මමත් ඔහු සමග මිදුලේ එහෙට මෙහෙට ඇවිද්දෙමි.

"සුමල් ...දැන් උඹ පරක්කු වැඩියි....මඟුලට බුලත් බෙදලත් ඉවරයි. උඹ දැන් උඹේ හිතේ තියෙන ඒවා, සුනිලට නොකියා සද්ද නැතුව ඉදිං.....කරන්න දෙයක් නෑ...උඹේ වෙලාව හොදයි මම හිතන්නේ......උඹට මේ කැලේ හරියන්නෙ නෑ......අර අක්කා ජෝඩු කරපු ජයන්ති කසාද බැදලා , දරුවත් හදාගෙන කළුතරට ගිහින් සතුටින් ඉදපං...."

"මට දුකයි බං...

අපේ අක්කා නිසා තමයි මේ ඔක්කොම..

මාළි මැරුන දවසේ ඉදන් මාව ජයන්තිට දෙන්න අක්කා ලෑස්ති උන නිසයි මෙහෙම උනේ...සුනිලව ගෙදර එවල තියෙන්නෙත් අක්කනේ....සුනිලා එක්ක අක්කා නිතර ජයන්ති ගැන කියලා තියෙනවා ,ඒකයි සුනිලා මේ මගුල කරගන්න හදන්නේ...."

"දැන් ඕවා අතැරලා දාපං...හෙට උදේ පාන්දර අපි යමු....අද දවසේ කන්තෝරුවෙන් ගත්ත නිවාඩුවට හරි යන්න රසට පැලෙන්න කෑවා...ඒක තමයි වෙච්ච එකම හොදදේ..."

"යමු නිදාගන්න ...සීතල වතුර නාලා රසට කෑව නිසා දැන් හරි නිදිමතයි..."

"මහත්තයා කාමරය ලෑස්තියි...නිදාගන්න. කාමරයේ එක ඇදයි තියෙන්නේ...මම බූරු ඇදකුත් දැම්මා ඒ කාමරයටම...දැන් දෙන්නටම ඒ කාමරයේ නිදා ගන්න පුලුවන් ....."

"මම මේ ඉස්තෝප්පුවේ නිදාගන්නේ...මහත්තයාලට මොනව හරි ඕන උනොත් මට කතා කරන්න ..."

පාල තව බූරු ඇදක් ගෙනවිත් ඉස්තෝප්පු කාමරය ඉස්සරහින් තියා එය දිග ඇර රෙද්දක් කොට්ටයක් එයට දමා ගෙන එහි ඇල විය.

"එහෙනම් අපිත් නිදාගන්න යමු...."

ජුවානිස් ඇඳි පුටුවේ ඈනුම් අරිමින් නිදි කිරා වැටේ....පසුව ඔහු පුටුවේ කෙලින් වි පාලට කතා කලේය.

‘‘පුතේ මේ මහත්තයාට එහෙනම් කාමරය ලෑස්ති කරල දෙන්න.... මට නිදිමතයි දවල් දවසේ මහන්සි වෙලා.‘‘

"කාමරය ලෑස්තියි තාත්තේ..."

‘‘මහත්තයාලා එහෙනම් ඉස්සරහ කාමරයෙ නිදාගන්න.... පාල පුතා, කාමරය ලෑස්ති කරල ඇති... එහෙනම් මහත්තයා මං නිදගන්න යනවා.‘‘

අපිත් පුටුවෙන් නැගිට අපට නිදාගන්න ලෑස්ති කරපු කාමරයට ගියෙමු..... මීට ටික කලකට උඩදි, මම මහ රෑ කැලේ අතරමං වී ආදා.... මට සුනිලා නිදාගන්න ලෑස්ති කරදුන් කාමරයම, අද ද අපට නිදාගන්න ලෑස්ති කර ඇත. කාමරය තවමත් එදා මෙන් ම ය. වෙනසකට ඇත්තේ ඒ තුල සිරිදාස ට නිදාගන්න බූරු ඇදක් ගෙනත් තබා තිබීම පමනි.

මම මීට ටික කලකට උඩ දී මෙම කාමරය තුල නිදාගන්න ගිය වේලේ, හිතට දැනුණු හැඟීම, සතුට සුනිලාගෙ නොකැලැල් සුන්දරත්වය විදි මොහොත.... මතක් වී මට දුක සිතින. එදින මා සුනිලා දැක හිතින් උදම් වී සතුටින් සිටි හැටි, මට මුල්ම වරට ඇය ගැන ආදරයක් ආශාවක් ඇතිවුන හැටි.....ඉන් පසු සුනිලා හමුවුන හැම දවසකම මගේ හිත සතුටින් පිරුන හැටි....ඇය ගැන හිතේ බලාපොරොත්තු තියාන ගෙවුණු වසරකට වැඩි කාලය....අදින් අවසන් කිරීමට සිදුවි ඇත... අද සුනිලා විවාහ වීමට යන ආරංචිය ඇසී මගේ හිත දුකෙන් පිරී හදවත රිදුම් දෙන්නට පටන් ගෙන ඇත.

මෙපමණ කාලයක් සුනිලා ගැන හිතේ තියාන සිටි කැමැත්ත ,අක්කා මාව ජයන්තිට බන්දා දීමට සැරසෙද්දී ඉස්මතුවී ආවේ....ඇය ගැන හිතේ තිබුන කැමැත්ත,ආදරය නිසාමය.

පුතා ද දැන් ටිකෙන් ටික ලොකු වෙයි. සුනිලා මට කසාද බැදගන්නට ලැබුනා නම්, ඇයත් සමග පුතාවද මගේ ලග තියාගන්නට හැකිවෙනවා නේද...?. ඒ ඇය පුතාට ආදරේ නිසා ....නමුත් ජයන්ති කසාද බැන්දොත් මගේ දරුවා අක්කා ලඟම හදාගන්නට දෙන්නට වෙනු ඇත. ඒ ජයන්ති අනුන්ගෙ දරුවෙක් හදාගන්නට කැමති නැති නිසා...

තාත්තා මට නැවත විවාහ වීමට, අක්කාගෙ අනුදැනුම මත ජයන්ති යෝජනා කල පසු.... මට මතක් වුණේ සුනිලාවය.

ඒ ඇගේ ගතිගුන, මම කැමති පෙනුම, ඇගේ ඇති ආදරනීය බව, මගේ දරුවාට දක්වන ආදරය කරුණාව නිසාය....

ජීවිතේ කිසිදිනක ආදර හැඟීමක් හිතට දැනි නොතිබුනු මට, මාළි විවාහ කර දුන්නෙ, අක්කගෙ හා නෑදෑයින්ගෙ කැමැත්තටමය. ඔවුන් ඇයට කැමති වි තිබුනේ...ඇගේ දේපළ වලටය. නමුත් මා විවාහයෙන් පසු මාළිට නියම සැමියකු ලෙස ආදරයෙන් කරුණාවෙන් සැලකූවෙමි.

පසුව සුනිලා හමුවුන පසු ,මාගේ හිතට සුනිලා ගැන ඇති වුන හැඟීම මම හිත ඇතුළෙම සඟවා ගෙන අමතක කර දැම්මෙමි.... මා හට අවශ්‍ය වුණේ මාළි නොහොත් මාගේ නීත්‍යානුකූල බිරිඳට අවංක කෙනෙකු වීමටය. මා එය එසේම කළෙමි. ඇගේ හදිසි වියෝවින් පසු, නෑහිතමිතුරන් සියල්ලන්ගේ ම කැමැත්ත ඇතුව මට නැවත විවාහයකට අවසර ලැබී ඇත්තේ...මගෙ දරුවා ගැන සිතාය. ඒ අවස්තාවෙන් ප්‍රයෝජන ගෙන මම , සුනිලා මගේ ජීවිතයට සම්බන්ධ කරගන්නට හැදුවත්, ඇය දැන් වෙන කෙනෙකුගෙ බිරිද වීමට සැරසේ....

මගේ දෙනෙතට හීන් කඳුලක් නැගි ආවේ මා ගැනම දුක සිතීය.

සිරිදාස , බූරු ඇදේ රෙද්දක් පොරවාගෙන දැනටමත් නිදිය....ඔහු බාගෙට ගොරවන සද්දය ඇසේ..... මට අද නින්ද අහලකටවත් නොඑයි....

කාමරය කුප්පි ලාම්පු එළියෙන් එළිය වි ඇත...මම දැන් එය නිවා දමා නිදාගත යුතුය.

-නැවත හමුවෙමු-

*ප්‍රිසිලා ගොඩහේවා *