💥ගිමන් හරිමි💥

💥ගිමන් හරිමි💥

(45 වෙනි කොටස)

දරු දෙදෙනා සමග අම්මලාගෙ ගෙදර පදිංචි වී නොසිටින්න තරමට දැන් මම කළකිරි ඇත්තෙමි. අම්මාගෙ, ඇනුම්පද ,රැවුම් ගෙරවුම් , නොසන්ඩාල කතා ,දරුවන්ට කරන වෙනස්කම් නිසා මම බොහෝ දුකෙන් හිදිමි. මට මගේ දුක කියන්න ඉන්නෙ අලුත් ගෙදර නෝනා පමණය. ඇගේ ගෙදර ගිය විට, මම වැඩ කරන ගමන් මගේ හිතේ දුක යන්න ඇයත් සමග මගේ ගෙදර වතගොත කියන්නෙමි .

"දුලීකා ගෙදර හැමෝම එක්ක එක ගොඩේ වැට්ලා කරදර විදින්නෙ මොකටද...? ළමයි දෙන්නත් එක්ක කාමර කෑල්ලක් හරි කුළියට ඇරගෙන ගියා නම් හොද නැද්ද...?

"ඔව් නෝනා ...අපේ ලොකු කෙල්ලත් ඔය කතාවම කිව්වා....අපේ ගෙදර කන්කරච්චලය ඉවර වෙන එකක් නම් නෙමේ නෝනා.....මෙච්චර කාලයක් මම ඒ ගෙදර වැටිලා හිටියේ නැතිබැරි කම් අමාරුකම් හින්දා.... රෑට බීගෙන එන පොඩි මල්ලී, බාප්පා එක්ක රණ්ඩු වෙන සද්දය ඔලූවට හරි කරදරයක්..... හැමදාම රෑට බීලා බාප්පලා රණ්ඩු වෙන සද්දෙට දුවල දෙන්නා මාව බදා ගෙන නිදියන්නෙ බයෙන්..... "

"ඒක තමයි මම කියන්නේ...ළමයින්ට හරියට ඉගෙන ගන්නත් බෑනේ ඔහොම උනාම...."

"දවසක් බාප්පයි, මල්ලියි රණ්ඩු වෙලා,, පිහියකින් ඇන ගෙන තුවාල වෙලා, පොලීසිත් යන්න උනා.... තුවාල වෙලා තිබුණේ බාප්පාට...ඒ හින්දා මල්ලීව පොලිස් කූඩුවට දැම්මා.... මල්ලිට ඇපදීලා බේරා ගන්න යන්න උනේ මට.... අම්මා, බාප්පාට පිහියෙන් ඇන්නා කියලා මල්ලී එක්ක කේන්ති ඇරන්..."

"දැන් ඔය මොකද බාප්පයි මල්ලියි රංඩු වෙන්නේ..."

"මල්ලි කියනවා එයාගෙ ගේදර හදාගත්ත ඉඩම් කෑල්ල එයාට සින්නක්කරේට ලියලා දෙන්න කියලා ...එයාට එතන හරියට ගෙයක් හදාගන්න.... ස.න.ස බැංකුවෙන් ණයක් ගන්න ඕනලු...බාප්පා ඉඩම් කෑල්ල මල්ලිට දෙන්න කැමති නෑ...ඒකයි ඔය රංඩුව...."

"අනේ මන්දා දූලීකට තියෙන ප්‍රශ්න ..."

ගෙදර තියෙන ප්‍රශ්න අස්සේ මම දිගටම අලුත් ගෙදර වැඩට යන්නෙමි. ඒ ගිය විට මම ඒ ගෙදර වැඩ කලේ බොහෝ උනන්දුවෙනි. නෝනා වගේම මහත්තයත් මට ඉතා කරුණාවන්තය. ඔවුන්ගෙ උදව්වෙන් මම දරුවන් දෙදෙනා පාසැල් අරිමින් හොද තැනකට එන්නට උත්සහ ගනිමින් සිටියත්.... මට තිබෙන එකම කරදරය නම් අපේ ගෙදර මිනිස්සුන්ය. මම හොදින් සතුටින් ඉන්නවා දැකීම අම්මාගෙ නොසතුටට හේතු වෙයි. නෝනාගෙන් මට වැඩ කරන කුළියට අමතරව, නිතර කෑම බීම, ඇඳුම් පැළඳුම් ගෙයි අයින් කරන බඩු මුට්ටු ආදියද මට ලැබෙන්න, ලැබෙන්න අම්මා මා සමඟ තව තවත් කේන්තියෙන් පසුවෙයි.

"මගේ මිනිහ අල්ලලා දීපු රස්සාව, ඒකෙන් හම්බකරන් කනවා. අපට කියල එක තම දොයිතුවක්වත් දෙන්නෙ නෑ....."

බාප්පා සමඟ එකට බී ගත් පසු අම්මා නිතර නිතර මට ඒ ගැන කියයි.

නෝනා මම වැඩට ගිය විට ගෙදර ගේන්න දෙන කෑම බීම, රස කැවිලි, සියල්ලක්ම ඇයටත් දී බෙදාහදාගෙන කෑවාට ඇයට ඒවා මතක නැත. මම නෝනා දෙන ඇදුම් පැළඳුම් පවා අම්මට දෙමි...ඒවා ඇයට ගානක් නැත. ඇයට අවශ්‍ය මට නෝනා දෙන පඩියෙන් කොටසකි. මම ඒ පඩිය බොහොම අරපිරිමැස්මෙන් පාවිච්චි කරමින් සිටිම අයට රුස්සන්නේ නැත. ඇය ආදරේ ඇයගෙ පිරිමි දරුවන්ට පමණය. හේතුව ඔවුන් හම්බ කර ඇය අතට කීයක් හරි ගෙනැවිත් දෙන බැවිනි. මම ඇයට මුදල් වලින් උපකාර නොකිරිම ඇයගෙ කේන්තියට හේතු වේ.

බාප්පා විසින් කරන ලද බ්‍රෝකර් වැඩය හරි ගිහින් අලුත් ගෙදර නෝනා සහ මහත්තයා අපේ ගෙවල් කිට්ටුව තිබුනු ගෙදර මිලදි ගෙන ..... බාප්පාට බ්‍රොකර් ගාස්තු ලෙස ලොකු මුදලක් දී තිබේ.... බාප්පා ඒ සල්ලිත් බොන්න වියදම් කරනවා කියා අම්මා නිතර බාප්පාට බැණ වදියි.

මම දිගටම නෝනලාගෙ ගෙදර වැඩට යමින් දරු දෙදෙනාට හොදින් උගන්වන්නට උත්සහ ගනිමි. ඒ ගැන මගේ හිතේ ඇත්තේ සතුටකි. සුමිත් නැති උනදා සිට මම දරු දෙදෙනා වෙනුවෙන් උන මහන්සියේ ප්‍රතිඵල හෙමිහිට දකිමින් මම තනියෙන් සතුටු වන්නෙමි.

"නෝනා පොඩි කෙල්ලත් ඊයේ දවල් ලොකු ළමයෙක් වුණා....අද උදේ මම නැකත් බලාගෙන ආවා. මං පුළුවන් විදිහට අයියලා, මල්ලිලාට එන්න කියල... එකී නාවපු දවසට බත් කටක් කන්න දෙන්න හදන්නේ නෝනා.... මට නෝනාගෙන් අතමාරුවක් කරගන්න පුළුවන් වෙයිද...?

නෝනා මගේ පඩියෙන් මාසපතා ටික ටික ඒක අඩු කරගන්නකෝ..."

" දුලීකාට බෑ කියල බෑනේ....ණයක් නෙමේ, දරුවා වෙනුවෙන් මම සල්ලි ටිකක් දෙන්නම්. එදාට ගෙදර අයට කෑම දෙන්න අවශ්‍ය බඩුමුට්ටු ගන්නත් එක්ක ඒක තියාගන්න...."

"නෝනාට පින් සිද්ධ වෙනවා....ලොකු කෙල්ල අඩු වයසින් ලොකු ළමෙක් උන නිසා මට උත්සවයක් ගන්න බැරු වුනානේ....පොඩි දුව නාවන දවසට මේ සල්ලි වලින් මට ගෙදර අයට එන්න කියලා හොදට බත් කටක් කන්න දෙන්න පුලුවන්... "

හැමදාම මම කිසියම් දෙයක අවශ්‍යතාවයකට නෝනාගෙන් මුදල් ඉල්ලූ විට, ඇය මාගේ අවශ්‍යතාවය කුමක්දැයි අසා ඒ අවශ්‍යතාවය විසඳා ගැනීමට, ඇයට පුළුවන් ආකාරයට උදව් කරයි. මා ගන්නා අතමාරු ඇය නැවත නො ඉල්ලයි.

"දුලීකාගේ අම්ම දවසක් අපේ ගෙදර ඇවිත් මගෙන් සල්ලි වගයක් ඉල්ලූවා...."

"අනේ නෝනා...අපේ අම්මට නම් සල්ලි දෙන්න එපා....අපේ අම්මා, බාප්පත් එක්ක එකතුවෙලා හැමදාම හවසට අරක්කු බොනවා අපට හරි කරදරේ....."

"දුලිකාගෙ අම්මා දුලීකා ගැන නරක ආරංචියකුත් මට කියලයි ගියේ....හැබැයි මම නම් ඒවා ගනන් ගත්තෙ නෑ.... "

"මොනවද නෝනා අපේ අම්මා මං ගැන කිව්වේ......?

"දූලීකා, මල්ලිගෙ යාළුවෝ ගෙදරට ගෙන්න ගන්නවා කියලා ......"

"අනේ නෝනා, මගේ අම්මා වුණත් එයාට නම් හොඳක් වෙන්නෑ මට කතා හදනවට... මං මෙහෙ වැඩට ඇවිත් කීයක් හරි හම්බ කරගන්න එක එයාගෙ ඇස් දෙකට කටු අනිනවා වගේ....ඔය ඔක්කොම බොරු නෝනා, අම්මා මම ඒ ගෙදර ඉන්නවට කැමති නෑ...මට බාප්පව ඈදවලා කතා හදලා බනිනවා....බාප්පා එහෙම කෙනෙක් නෙමේ...."

"දුලීකට තියෙන්නෙ ආයෙත් කසාඳයක් බැඳ ගන්න..... තාම දුලීකා තරුණයිනේ.... මං හිතන්නෙ මටත් වඩා අවුරුදු දෙකක් විතර දූලීකා බාලයි.... නෝනා කීයයි.

"අනේ නෝනා මට නම් මිනිස්සු එපා.... කෙල්ලො දෙන්නා හදාගෙන මං තනියම ජීවත්වෙනවා. කෙල්ලො දෙන්නට උගන්නන එක තමයි මගේ එකම ආසාව...."

"ඔව්...ළමයින්ට උගන්න ගන්න එක තමයි කරන්න ඕනේ.... මොනව වුණත් දුලීකටත් ඉස්කෝලෙ හරියට යන්න බැරි වුණ එකේ ... කොහොමහරි ළමයින් දෙන්නට හොදට උගන්න ගන්න බලන්න ... ඉස්කෝලෙට ඕන කරන දේවල් පුළුවන් විදිහට මම ඇරන් දෙන්නම්..."

"අනේ ඔව් නෝනා, මං මෙච්චර හරි කෙල්ලො දෙන්නට ඉගැන්නුවේ නෝනට පිංසිද්ධ වෙන්න තමයි...."

පාදුක්කේ පදිංචියට විත් අවුරුදු දෙකහමාරක් පමණ එහි පදිංචි වී සිටි නෝනා සහ මහත්තයා එම ගෙදර විකුනා දමා අලුත් ගෙයක් මිල දී ගෙන කොළඹට කිට්ටුවට පදිංචියට යන්න සැරසේ..... නිතරම සිනා මුසු මුහුණින් කා සමඟත් හිතවත්වන නෝනාට හරියන එක ගැන මට ඇත්තේ සතුටකී.... නෝනා සේම මහත්තයා ද නිතර ම අහිංසක මිනිසුන්ට උදව් උපකාර කරයි. ඒ පින් බලෙන් වෙන්නැති ඔවුන් දෙදෙනා එන්න එන්න ම දියුණුවෙන් දියුනුවට පත් වෙන්නේ....

"දුලීකා, අපි අලුත් ගෙදර පදිංචියට ගිහාම, දුලීකා මගේ උදව්වට ඒ ගෙදරට එනවද?

" කොහොම හරි එන්නම් නෝනා...."

"ඒ උනාට දුලීකට පාදුක්කේ ඉඳන් අපේ අලුත් ගෙදර එන්න, බස් දෙකක එන්න වෙනවා....."

"කමක් නෑ නෝනා මං ,කොහොම හරි එන්නම්..."

"එහෙනම් දුලීකා සඳුදා, බදාදා, සිකුරාදා දවස් තුනේ විතරක් උදේ අටහමාරට විතර අපේ අලුත් ඇවිත්, ගෙදර වැඩ කරලා දීලා, දොළහ එක වෙනකොට ආපහු ගෙදර යන්න..."

"හොඳයි නෝනා. මං එන්නම්."

" එහෙනම් මම දුලීකා ගෙ පඩියත් වැඩි කරල, බස්සෙකට යන ගානත් දෙන්නම්.... කාලයක් තිස්සෙ දුලීකා අපේ ගෙදර වැඩ කරල පුරුදු නිසා මං වෙනකාවවත් ගෙදර වැඩට ගන්න කැමතිත් නෑ...."

"අනේ නෝනා කොහොමත් වෙන කාවවත් වැඩට ගන්න එපා. මං කොහොම හරි එන්නම්..."

-හෙට හමුවෙමු-

*ප්‍රිසිලා ගොඩහේවා *